Veli Can Şiirleri - Şair Veli Can

Meyhaneci

Vur kadehi yerlere seni benden çalan yollar sarhoş olsun
Olsun be arkadaş
Vur be sende kemana sensizlikten kemanlar ağlasın
Vur vur vur…

*-*__________________*-*
bir parça kopar içimden ara sıra
her kitap bir sonun başlangıcı
kalbimin içinde karanlık duman yolum
bilmek istersen sende buyur
seni görmek değil

Kuru Gül
Kan kırmızıydı zamanında
Bülbüller perişan olurdu dalında
Sonsuzluğu buldu bir sevgili kucağında
Kuru gül oldu bir sevda ocağında
Kadife yaprakları

.Ve bir kartpostal resmi değildi çekilen çileler
kime sorsan benim yaşadıklarımı yaşasan diye başlardı pervasız kelimeler
oysa ben yaşayamadıklarıma ağlardım bir darağacı gölgesinde
.......*-* düşgözlü vcan

24/03/2018

sensiz gökyüzüm yoktu yağmuru göreyim
sebebsiz yere kapım çalmadı yüzümü göresin
bırak küf kokan dukaklarımı bak adını anmadı
saklambaç oynayan halim saklandı kaldı
üfürürken rüzgar kokunu
beden sende...

bağlamamın buğulu telinde
dünyanın sonsuz derdinde
sevgiliyle şu koca handa
düştüm kalktım aynı anda

kar yağdı parmak uçlarıma

Gözyaşları da Ağlar
Kayalardan yuvarlanan bir su damlasıdır onlar
Nerden geldikleri bellidir; ama nasıl geldikleri değil
Sevinçle gelirler
Hüzünle gelirler
Dertten kederden gelirler

Gülmez oldu (öğreten sen oldun ağlayan ben oldum)


Gülmez oldu yüzüm
Görmez oldu gözlerim
Sen yoksun diye

Güneşim
Aşkım beni güneş gibi yakan
Sensin içimde su gibi akan
Göçmen kuştum sana uçan
Sonsuzluk olurum sana bakan
Güneşimdin gecemdin

Hak ile yanan aşktan öte
Dil ile söyleyen ateşte duman gıbı tüte
Kalp ile söyleyen dergahta HAY diye öte
Sende bir can var canımdan öte
Lakın bilemezsin
bende bir sen var!