Veli Can Şiirleri - Şair Veli Can

SENİ BENDE YAŞATAN SENDİN SEN

Çiçekler açmış koynumda sen diye
Aslı çiçek değil sana dökülen özlemdir özlem
Bir çay gibiydin yüreğimde demlenen
Kokusu ile beni sende demleyen

SENİ BÖYLE SEVMEYECEKTİM

Sensizken kendi içimde kendi yalnız kalabalığımda yalnızım
Esir düşmüşüm hasretine kendi krallığımda
Nicedir Beyoğlu çılgınlığına dalmadım Kızkulesi gibi sessizim
İstanbul ey yedi tepeli bense yetmiş yerinden bereli

seni içimden terk ediyorum demek isterdim...
seni severken sen olmuşum
içim sen
dışım sen olmuş
bak seni içimden bile terk edemiyorum
şimdi buğulu cam üzerine çizdiğim seni terk ediyorum doğan güneşle...

Biri vardı geçmişte kalan
Ciğerimi ateş gibi yakan
Kaçışların çıkmaz sokağında o vardı
Ellerimde ıslak bir mendil gözyaşımı sildiğim
Yalan yanlış ne varsa koyduğum cebim bile delik
Geçmişi düşürmüştüm köşe başında

Yollar da yürürken kendi gölgeme bastım canım yandı
Bu sabah sensizlikle seviştim bıkmadım usanmadım
Ağır ve kederli bir gözyaşı döktüm kareli gömleğime
Kareler düzlem oldu bedenimde
Titreyen sesim ise bir girdabın merkezinde kara nokta
Hak yemişler çöreklendi beynime

ZALİM GÖZLERİN
Zalim gözlerin vardı. Bakışlarımız karşılaşınca öldürmenin gururu ile kahkaha atan, cellâttı İşini kusursuz yapan cellât ve yüreğim hapishaneden kaçma telaşı içinde kaşıkla hücresini kazan bir tutuklu gibiydi
Seni her gördüğü her an tenimi kazardı al kanlar içinde kalan bedenim düşerdi yere yerin yüzlerce metre altında yorgunlukla sevişen bir maden işçisi gibiydi anlı terle halay çekerken yanakları, sabırlı tebessüm etmenin telaşı içindeydi.
Ve senin sesin boğazdan geçen bir gemiydi sanki çalarken düdüğü Topkapı sarayı Ayasofya irkilirdi ve titreyerek bakardı kız kulesinin etekleri tutuşurdu galata sislerin ardında seni arardı.
Haydarpaşa garı büyük bir konuk ağırlama gururu ile martıların çığlıklarına kulak asmaz saatler 12.00 ye çalardı
Zalim gözlerin vardı denizle güneş tam öpüşürken araya giren ve mavi gözlü denizi kızıl yanaklı güneşten ayıran

zamanları durduran varmı..
azlında ben durduruyorum hani sen çıkıp gittin ya işte o günden beri ben ordayım senden sonra hiç birşey yaşamadım ne nefes aldım ne de kalbim attı boşluğa bakan bebek gibiydim ne baktığım belliydi ne attığım adım işte sen gittikten sonra zaman durdu ben zamanı durduğunu sen gidince anladım senle zaman ve yaşam varmış bunu biliyorum

Aklım başım değil…*-*
Kaçırılmış zamanın bahsettiği vurgunlardık
Ne sen haklı ne ben haksız
Hep sonradan aklım başıma gelirdi diyemedim.
Alır gider beni senden de…
Ben hep kalırdım sensiz bensiz çaresiz

yüreğim gebe kalmış düşlere
sokaklar hoyrat sokaklar yağmur yerine hüzün kokar
hayallerimin limanı dağılmış kirpiklerim gözlerim yaralı
bırak aklım bari kalsın sende...
ellerim ellerine yabancı
dilim sözüme yabancı

Bana kimse senin gibi sarılmadı
Ey acılar…
Üşüyen uykumun soğuk kalan yanı oldun
Ne bir eksik ne bir fazla
Gözyaşım gibi…
O ürkek bakışlarım senden bana kalan alışkanlık