Vefasız Çağ Şiiri - Aydın Eryılmaz

Yıldızlar çıkmış yine,
Akşamlar hüzne bürünmüş.
Gözyaşlarım yüreğimde saklı,
Derdimi anlatamam hiç kimseye...

Dost dediğin, kötü günde belli olur,
Yanımda olmayan, dostum değildir.
Yazarım, çizerim kendi içime,
Çünkü ben susunca, kalemim konuşur.

Yüreğim öyle temiz, öyle derin ki...
Kimseye zararım dokunmaz benim,
Kendi hâlimde yaşarım usulca,
Bir çayım, bir de ben...

Pencereme yine yıldızlar iner,
Geceler sanki beni anlar,
Vefasızlık bu çağın adı olmuş,
Ama bil ki vefa, her insana nasip olmaz.

Ve diyorum ki içimden:
Sevmek güzeldir,
Ama sevilmek...
O bambaşka bir cennet gibi…