Vefa Sızım Şiiri - Ümit Seyhan

Bir sevda geçmişte kalmış yarası,
Gelmişsin an/sızım sev diyorsun.
Gülüşüm hüzün,bakışım sızı,
Gelmişsin ar/sızım gül diyorsun.

Unuttun mu diye soruyorsun ya,
Gönlümü bir daha kırıyorsun ya,
Aşkı tek sende ki sanıyorsun ya,
Tutmadan hiç elimi sar diyorsun.

Giderken çaldığın günlerim nerde?
Sabahım,akşamım,dünlerim nerde?
Baharım,yazlarım, güzlerim nerde?
Çare/sızım kalanını ver diyorsun.

Derdimi dökerken seher yeline,
Kimse geçemezdi senin yerine,
Yıkıp tüm vebalini benim üstüme,
Can/sızım bir de günah kat diyorsun.

Nasiptir sevda bende anladım.
Bir kez susup bin kez ağladım.
Bahtım gece,sen mehtap sen aydın.
Perva/sızım gelmiş güneş var diyorsun.

Bu düşün sonuda o hazin yerde,
Bitecek bu oyun, inecek perde.
Dur mu diyeceksin geçip önüme?
Vefa/sızım gelmiş hala kal diyorsun.

Ümit Seyhan