Vefa Karanfil Şiirleri - Şair Vefa Karanfil

Düşüncesiz gözyaşlarım,
Akar,durur deli,deli...
GÜNEŞ'imdin yürek yangım!
Üşür oldum sen gideli...

Yosun tuttu sınırlarım,

Yaşamın kıyısına taşındım...
Ben değil,taşıdılar beni.
Sağ yanım kör uçurum...
Sol yanımda umutlarım...
Ya çocuklarım?
Ağlamayın yavrularım ağlamayın!

Gözlerimden taştı sevgi okyanusları dün gece,
Bir hüzün bulutuna dönüştü sonra yollara düştü,
Seni aradı.
Bir damlamı bıraktı pencerene
Belki hissedersin diye ve bekledi,
Nafile geri yüreğimde yer buldu kendine,

Sana olan aşkımın kıymetini bil,
Zira,
Asla parayla ölçülemeyecek değerdedir.
Taşımak zor geliyorsa ki eğer,
Hiç düşünme,
Yüreğimi hemen geri ver,

Ahh gülüm ahh!
Senin bu gitmelerin yok mu,
Ne ruh bırakıyor bende ne beden.
Bir ot misali yaşıyorum,
Üstüme bas-geç giderken.

Aslında anlamalıydım,
Günler öncesinden,
Sinyallerini vermişti ayrılık.
Ve bugün,
Senin yerine o çaldı kapımı,
Hain ayrılık.

Kırıldı aşkın dalı...
Zamana küstü bahar.
Bana açılsa yaşamın kolları...
Dönmez ki gidenler neye yarar!

Niyedir bu önümdeki kâğıttan engel?
Tapılacak bir Allah var,ben ona inanırım.
Niçindir ona verilen bu yüksek değer?
Kefeye koysanız,ben daha ağır basarım.

Gün gelir yargıya hükmeder,

Beni benden sormayın dostlar,
Aklımı yitirdim,yüreğimi aldı,gitti yar.
Şimdi deli-divane gezerim diyar,diyar,
Bir türlü bulamadım,dengimi tutacak ayar...

İçi geçmiş sabahların…
Geceler dipsiz karanlık!
Yoksa,biz mi ters giymişiz urbayı?
Sevdamızda,çoğalmadık azaldık…