Veda Mektubu 2 Şiiri - Sedat Sakabey Baysal

Sıradan bir yaz günü,
Sakin, Sessiz...
Havada,
Yaprak kımıldamıyor,
Her şey hareketsiz.
Durağan her şey,
Canlar nefessiz...

Bir can soluk alıyor,
Soluk veriyor,
Umudunu yitirmiş yaşamdan,
İsteksiz....

Sanki sonu gelmiş yaşamın,
Enerjisi tükenmiş,
Bekliyor öylece gelmesini,
Akşamın.

Birden gök yüzünde bulutlar,
Fırtına ve rüzgar.
Derken,
İlk damlaları yağmurun,
Mezarından kalkıyor toprak,
Yeşermeye duruyor,
Yaprak...

Küçük bir şimşek çakıyor,
Alaca karanlığında akşamın.
İncecik narin bir ışık,
Yeniden doğuşunda yaşamın.

Bir umut! ..
Denesem mi? ..
Bu ışıktan haleyi içime,
Bir nefes gibi,
Çeksem mi? ..
.
İçim kıpır kıpır artık,
Sakın akşam olmasın,
Ruhumu dolduran bu ışık,
Solmasın..
Zaman dursun bam telinde,
Artık akşam olmasın.

İçimdeki yıldırım,
Durmaz deprenir.
Kabım dar mı geliyor ne?
Nefesim yetişmiyor,
Hayat dolu nefesine...
Sakın, sakın bırakma! ...
Ruhuna can veren canı,

Ama, ...
Sığamıyor kabına.
Sen Yetişemezsin ki,
Yıldırımın hızına...
Kapat ellerini,
Sık yüreğini.
İçine hapset,
Sevgilerini..
.
.
.
Denedim bir tanem,
Denedim olmuyor...
Hazan ile ilkbahar,
Aynı kaba dolmuyor.

Yeniden bulutlanırsa Gözlerin,
Hüzün çökerse dünyana Yeniden,
Bakamam gözlerine.
Dayanamam,

Sen kabına sığmayan mutluluk,
Aç kanatlarını uç sonsuzluğa,
Ben solan güneşimin yalnızlığında,
İnan mesut olurum.
Çok uzaklarda da olsan kahkahalarınla,
Neşe dolarım.
Şenin yeniden yeşereceğin bahçenin,
Taşı toprağı olurum.

Şimdi yüreğimde bir yangın,
Ama son deminde güneşin.
Senin halelerin durağan,
Kanayan benim yüreğim.

Bebeğim! ...
Yeniden doğuşun olsun bu ayrılık,
Gamzeler otursun yüzüne,
Mutluluk gölgen olsun,

Son olsun bu hüzün yağmuru,
Son olsun seni üzdüğüm.
Kapatıyorum bu sayfayı
Ve,
Üzerine kör düğüm.
Elveda,
Sevdiğim.

06.02.03