Hüzün Oluyor Şiiri - Hüseyin Taşdemir

Ve yine yor'lu bir şimdiki zaman kipinden
yazıyorum.
Bazen ayakkabısının altı delik işsiz adamın,
yorgun gözleri gibi bakıyorum hayata.
Öylesine yorgun, öylesine mahzun ki,
ulaşılması imkansız yola çıkmış yolcu gibi.
Ve
Ne zaman bu şehre yolum düşse,
ölü bir bedenin içine kaçıyorum.
Kayboluyorum kendimden.
İlahi dinleyerek kendinden geçmiş cahil,
bir dindar gibi bakıyorum, denizin mavisine.
Oysa;
bir martı olabilirdim.
Denizin orta yerinde demir atmış, yelkenlinin direğinde.
Ya da av peşinde gökyüzünde,
süzülen kartal.
Seni uçan bir nesneye benzetiyorum.
Ama bilemiyorum neye benzediğini.
Avcılar tarafından bir ceylan vuruluyor
Ceylanlara seni anlatıyorum
Hüzün oluyor.

15 Ağustos 2019
Hüseyin Taşdemir