Yanaklarıma yalama bir hüzün oturmuş,
Sürekli ıslaklık veren gözlerim.
Yanaklarıma yol etmiş,
Gamzeme yer etmiş ve daha çukurlaştıran
Damlayken denizleşen
Bir ıslaklık var yüzümde.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta