Ve sözlerim koyu mavi Şiiri - Zeynep Beşen

ey göğün oğlu
toprağın yavrusu
içimde olgunlaşmayan yarasın
gidişin gitmek olsaydı anlardım
neden hala yuvalarım da uyanmak ta sın
ne iyileşmek biliyorsun
ne de kötüleşiyor sun
bir kaldırım bu kadar yara olur mu?
ciğerim deşildi
gözlerim oyuldu
milyon parçaya böldü beni kaldırımlar.
sesimde çıkmadı
şimdi bana hangi masalı okuyacaksın
çünkü ruhumu avutamıyorum
sen bir sarılmanın şiddetinden kaçarken
ben sadakatin ne olduğunu
on dört asır öncesine yeniden soruyorum
başımda pinekleyen yara
yüzümde açığa çıkıyor
satıyorum tüm yaşanılacak olanı
çocuklarımı,kulağıma değecek olan anne sesini
ve helal kapılardan gülümsemeni
satıyorum sevda denilen pazarda
alan aldı
satan memnun
kar da şimdi kavurucu bir uzaklık.
zarar eden ben değilim bunu unutma
içimden gelmiyor
senli olmayan mavi kırlar
saçlarım mavi benim
tenim turuncu
gözlerim akı gri
göz bebeklerim yeşil
ellerim kremi
ayaklarım eflatun.
ve sözlerim koyu mavi
sesim tüm sarıları içine kaplayan maviliğe terk ediyor kendini
içimden gelmiyor bir şeyler
bunu ALLAH (cc) ta biliyor.
o bildiği için de isyan etmiyorum
beni sadece bunun için affet.
seni sevdiğim için değil
yada inanmadığın bir şeye iman ettiğim içinde değil
sana gel demeyeceğim için
sadece bunun için affet beni..
seni özlüyorum..