İnsan, asla olduğu yerde çark edemez,
Anlamaz yasak hududu ellediğini;
Ruhu asileşinceye dek fark edemez,
İçindeki firavunu beslediğini.
Ve ölüm gelir sığar küçücük bir âna,
Karanlıklar çıkamaz bundan böyle tana,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta