Ve Kimse Duymadı Beni Şiiri - Mehmet Bildir

Ve Kimse Duymadı Beni

Ben bu hayatta hep merakta bırakıldım,
Sanki her vedanın ucunda
"Belki biri geri döner" diye bekledim.
Ama dönen olmadı,
Gidenler sadece suskunluklarını bıraktı avuçlarıma.

Her sabah yeni bir kırıkla uyanıyordum,
Ve gece olunca…
O kırıklar uyumuyordu.
Çünkü bazı yaralar geceye aittir,
Bazı sessizlikler yalnız karanlıkta ağlar.

Ben hep kaygılandım,
Ben hep birilerini düşündüm,
Ama kendi ismimi hiç bir cümlede anmadım.
Kendi varlığımdan özür dileyerek yaşadım,
Çünkü herkesin derdi vardı,
Ama benimki önemsiz görünüyordu onlara.

Hayat dediğin,
Benim için gökyüzü değil,
İçine gömüldüğüm bir topraktı sanki.
Çiçek açmazdı bende,
Çünkü çiçekler bile soğuyordu kalbimden.
Gül açmazdı çünkü ellerim kanıyordu dikenlerinden.

Kuşlar bile uçmazdı üstümden,
Çünkü üzerimden geçerken ağlıyorlardı.
Ve ben fark ettim,
Kuşlar da ölüyordu bazen,
Tıpkı umutlar gibi,
Tıpkı insanlar gibi...
Gözlerinden dökülen sessiz bir intihar gibi.

Ben her gün binlerce insanın arasında yürüdüm,
Ama bir tek kişi bile “gerçekten nasılsın?” demedi.
Ben bu kalabalığın ortasında kendi cenazeme yürüdüm,
Ve kimse ağlamadı.
Çünkü ağlamayı unutmuşlardı insanlar.
Duygularını toprağa gömmüşlerdi,
Benim gibi olanların üstüne basa basa…

Her şeyden biraz istedim aslında:
Azıcık anlayış,
Bir damla sevgi,
Bir tutam huzur…
Ama hiçbiri nasip olmadı.
Çünkü bu dünya,
İyi niyetlilerin mezarlığıydı.

Ve ben mezar taşımı
Kendi suskunluğumla oydum.

Artık hayallerim bile gelmiyor rüyama,
Çünkü onlar da küstü bana.
Artık gülmüyorum,
Çünkü gülüşüm bile yalan kaldı aynalarda.
Kendime bile yabancılaştım,
Adımı unuttum,
Sesimi tanımadım.

Ve anladım…
Bazen bir insan,
Tüm insanlığa sığamayacak kadar kırılır.

Ben şimdi gidiyorum,
Ama bir vedayla değil.
Sessiz bir çığlıkla,
Bir gölgenin ardından
Yavaşça eksilerek…
Bir duman gibi dağılarak.

Ve benden geriye,
Ne bir mezar,
Ne bir fotoğraf,
Ne de hatırlanacak bir tebessüm kalacak.

Ama bir şiir kalacak…
Bu şiir.
Seninle son defa konuştuğum bu satırlar.
Bu benim vasiyetim.
Bu benim çığlığımdır.
Bu, beni hiç duymayanlara yazılmış
son mektubumdur.

Mehmet Bildir