Ve kalırlar…
Yaşadıkları acıları içlerine sindiremeden kalırlar…
Issız dağ başında avazı çıktığı kadar, hak etmedim ki diye omuzları titreyerek,
bağırarak kalırlar…
Yaşanmış anıların hatırına, suskunluğa dönüşerek kalırlar…
Oysa giden gider, ardına bile bakmadan, yıkıntıları görmek istemeden…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
