Ve kalırlar…
Yaşadıkları acıları içlerine sindiremeden kalırlar…
Issız dağ başında avazı çıktığı kadar, hak etmedim ki diye omuzları titreyerek,
bağırarak kalırlar…
Yaşanmış anıların hatırına, suskunluğa dönüşerek kalırlar…
Oysa giden gider, ardına bile bakmadan, yıkıntıları görmek istemeden…
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
