İnsan bir gün durup da içindeki fırtınaya kulak verdiğinde anlar ki; ne yürüdüğü yol yalnızdır ne de taşıdığı yük sahipsizdir. Her adımda onu koruyan, her düşüşte yeniden kaldıran, her karanlıkta yolunu aydınlatan bir kudret vardır. Ve işte o zaman fark eder insan; yol da O’dur, yolculukta eşlik eden de O.
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta