Sordum kendime yüzlerce kitabı neden okudum diye…
Binlerce ve binlerce sayfayı neden yazdım diye…
Neden benim için onca kitap binlerce yazı neden yazıldı diye ve neden veya, birçoğumuz hüznü yazıyoruz diye…
Cevap ayrı bir yazı ayrı bir hüzün getirdi…
Her yazdığımızdan sonra, bu sondu dediğimiz ve yazdıklarımızı kendimiz okuduğumuzda neden bu gözyaşları diye sorduğumuz kendimizden ne cevap alabildik?
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
