Tanrım;
Ne kadar zormuş yaşamak,
Hele ki insan olmak!
Ne kadar da zor!
“Neden?” diye sorma sakın
Biliyor olmalısın.
Ve,
Ve gördüm ki ben;
Varsıllar daha da varsıl olsunlar diye,
Sömürülmekte insanlar.
Adaletinden yoksun,
Vicdanlar cüzdan olmuş, ve
Ve aç bırakılmakta yoksullar.
Saltanatı için salyalı zorbaların,
Orda, burda, şurda
Kesilip katledilmekte genç genç çocuklar.
Ve,
Ve bu arada,
Özürlü doğan bebeler;
“Biz de varız, insanız” diyorlar,
Duyuyorum.
İşte bu yüzden ben Tanrım;
İnsan yanımla
Üzülüyorum.
Ve,
Ve Tanrım,
“Ne kadar zormuş yaşamak!
Hele ki insan olmak!
Ne kadar da zormuş” diyorum.
Ve,
Ve kulun olduğum için
Çok,
Çok ama çok
Çok utanıyorum.
Kayıt Tarihi : 29.9.2017 09:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!