Aziz İstanbul! Şiiri - Vasfi Şahin

Yıllar yıllar sonra, içinde büyük bir özlem,
Ve sonsuz bir hasretle kıpır kıpır yüreğin,
Şöyle bir gezdin
Dolaştın da şehri,
Ve bir tepeden bakmak istedin “Aziz İstanbul”una dün…
Yazık, ki çok yazık, bulamadın da çünkü bir yer;
Anladın, tepesi mepesi kalmamış The İstanbul’un…
Çukur çukur olmuş var olan o yedi tepesi,
Beton kuleler sarmış dört bir yanını,
Duyan kalmış mıdır diye merak eder durursun,
Sessiz çığlığını, zavallı imdadını aziz İstanbul’unun…
Bitmişmiş meğer, içindeki denizi, sarayları,
Ayasofya’sı, Sultan Ahmet’i, anıtları
Ve tarihiyle bu şehir…
Yıllar sonra ayrıldın, boynun bükük ve üzgün,
Büyük ustasın, büyük şair;
Belli ki artık, medet kalmamış evliyasından, kulundan,
Ve yüreğin ezik ayrıldın, beton içinde beton olan,
Kaybolan
Aziz İstanbul’undan…

Beylikdüzü, İstanbul 2015