Vazgeçmek Şiiri - Sinan Bayram

Bir gül kopardım sabahın sessizinden,
Yaprağı elimde eridi — bir “belki”nin içinde.
Her umut biraz yanılgı,
Her yanılgı biraz ben.

Rüzgâr anlattı:
Bırakmak da sevmektir bazen.
Bir kuşun kanadına değmeden,
Uçabildiğini bilmek gibi.

Vazgeçmek — yenilgi değil,
Aynadaki yüzü tanımaktır yeniden.
Bir su damlası olmayı seçmek,
Deniz olamayacağını anlayınca.

Yalnızlık bile bazen yumuşar,
Kendinden geçince insan.
Çünkü hiçbir şey kaybolmaz aslında,
Sadece eski adını unutur.

Ve ben,
Artık tutmuyorum gidenleri,
Çünkü öğrendim:
Gitmek de bir kalma biçimidir.

Sinan Bayram