Vazgeçiyorum Şiirden Şiiri - Bekir Dalkıç

Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden, aşıklar dudaklarından öpüldüler,
gün boyu güldüler, gülmeyeni de gıdıkladılar.
Kıkırdadı bir takım bıdıklar.
Tatlı rüyalarında sayıkladılar dün gece.
Ben ise eski kahvaltıları düşledim.
Düşümde bütün sevdiklerimi topladım sofraya.
Yitip gitmişti aslında hepside.
bulup bulup getirip, kafamın içine sapladım.
Bu sabah bir günaydını çok görmeyin bana.
Ben ki kupkuru bir dal, kırık bir mandalım.
Ben ki ıssız bir ada, batık bir sandalım
Zar zor tutunabildim hayata.
Artık vazgeçiyorum şiirden.
Kendime gitmeleri meyillendim bu şehirden.
Ömrümün son anlarıymış gibi hissediyorum.
Karanlığa alıştım alışalı, ışığı göremez oldu gözlerim tünelde.
Kendimi arar oldum iki suskun dudağın arasında,
Sesini işittim ruhumdaki sislerin.
Ürktüm ama bitti.
Birileri gitti ve bitti artık elveda,
sana da hoş(çakal) sevgilim.
Hoşçakal.