Vayy Bee... Şiiri - Mecit Aktürk

İnceden inceye yüreğe sızı
Sızarken geçiyor... ömür dediğin
Bazen kör talihe, kadere bazı
Kızarken geçiyor... ömür dediğin

Âlem bir tiyatro, her fasıl rüya
Çehrede gülüşün yarısı riya
Rahatın resmini rüyada suya
Çizerken geçiyor... ömür dediğin

Hakk kûn'la döşemiş ukbaya rayı
Hayatın her yanı ölüme kıyı
Baharlar eskiyip kışların boyu
Uzarken geçiyor... ömür dediğin

Kiminin tüterken meşk genizinde
Kimi Hakk'ı bulmuş aşkın izinde
Gafiller iblisin şirk denizinde
Yüzerken geçiyor... ömür dediğin

Kine feda ettik birliği,"biz"i
Her dilin ucunda bir öfke izi
En ufak hatada birbirimizi
Üzerken geçiyor... ömür dediğin

Kalplerde ne diken ne çalı noksan
Güçlünün ne keyfi ne malı noksan
Zayıfın hakları yer ile yeksan
Ezerken geçiyor... ömür dediğin

Her kundak içinde yığınla çile
Cahile kördüğüm; çaba nafile
Gâhi ağlayarak gâhi âh ile
Çözerken geçiyor... ömür dediğin

Sofrayı sürûra kursa da hancı
Can kanat çırptıkça dinmiyor sancı
Kirpiğin ucundan mendile inci
Dizerken geçiyor... ömür dediğin

Tanrılık taslayan kavgalı Bir'le
Set çekmiş araya salla, kabirle
Malik'in mülkünde hırsla, kibirle
Gezerken geçiyor... ömür dediğin

Akleden yaşarken şükürle, vakur
Asiler Kitab'ı tersinden okur
Ecel her gelene derin bir çukur
Kazarken geçiyor... ömür dediğin

Sayısız günahla dolu bir heybe
Tabutlar dolarken bu cüret! Vay bee...
Yüreğe varmıyor yapılan tövbe
Bozarken geçiyor... ömür dediğin

Ak nakış atarken saçlara her kış
Kimi nam peşinde kimisi alkış
Doğrular içinde sürüyle yanlış
Süzerken geçiyor... ömür dediğin

Saatin tik-takı ölümü ihtar
Akıbet aşikâr, vakit hayli dar
Sinden ötelere bir yolculuk var
Sezerken geçiyor... ömür dediğin

Ne akrep insaflı ne de yelkovan
Etmiyor merhamet vermiyor aman
Herkesin hayatı kendine roman
Yazarken geçiyor... ömür dediğin