gülerken ağlayanlar vardır;
dertlerini saklamayı becerdiklerini sanırlar...
oysa gözleri dalarken uzaklara; öyle açık verirler ki
görmemek imkansızdır içlerindeki eksikleri.
sevdiklerinden kaçmışlardır kimbilir
çünkü fedakarlıktır bunun adı
korkaklıkla adlandırılamaz değil mi!
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta