Biliyorsun, büyüdükçe küçüldü laflarımız
Daha az ve zor affeder olduk
Düşünerek konuşmak öğretildiğinde bitmişti zaten her şey
Herkesin sesli düşündüğünü var saydın hatta sen
Neden konuştuklarını sordun, gereksiz idi.
Sen derken kim diye soracaktın neredeyse
Sen herkestin ama herkes bile sen değildi
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta