Var Şiiri - Bahattin Tonbul

Kıpır kıpır olmuş aşkım
Belki de sırıl,sıklam
Onları sarıp saklayan
Hayallerde görüp rüyalarımda yaşayan
Yaşattıran
Bir sevdiğim var
Var var ki
Dinle
Gönüller susmasın göğsünde namerdin
Elleri titremesin buruşana kadar
Dillerden düşürmesin sevdiklerini
Dolaştırsın yıllar boyu
Nesilden,nesile akan sevdalıların sesi var

Görmesin bütün bunları kıskananlar
Sevip sevilmeyenler
Söz etmesin çekemeyen yürekler
Titresin ayrılan bedenlerden dilekler
Konuşmasın doğmamış yeni bebekler
Çiçekler üzerinde dolaşan renk renk kelebekler
Olsun
Kurtlar ulusun,
Karıncalar yürüsün yeryüzünde
Ta ki
Toprak çökene kadar
Var

Uçsun kartallar güvercinler hatta yarasalar
Bulutsuz gökyüzünde
Gece karanlıkta haykırsın baykuş guuk guuk diye
Birilerine
Bırakın gece kovalasın gündüzü
Akşam güneş batarken kızarsın yalnız kalacak ufuk
Şafakla sevgili olsun o sonsuz geceler
Bir araya gelemesin mahşere kadar
Bunları görüp çekemeyenler
Var

Ayırtma sevenleri birbirinden
Koşturma yıllarca peşinden
Yorulup düşersen dizlerinin üstüne
Elini kaldır yüzünü dön ruhunu aç
Tanrıma ağla
Yalvar yalvara bildiğin kadar
Bütün güç sizde sevip sevilenler
İşte o zaman
Var

Gezersin sevdiğinle birlikte el ele
Belki de
O ebedi olan yaratanın cennetinde
Gerçekten sevip sevilmişsen yaşar
Yaşatılanlar
Doğup ölenlerde bu alemde
Var
Bahattin Tonbul
14.6.2010