Vakti hal Şiiri - Filiz Kalkışım Çolak

gül olup damlıyorsa bükülen boyna gün
içimde acıyan senliğin yenilgisidir

kendine böylesi yabancı tanıdık olabilmenin çaresizliğiyle
son vuruşunda çırpınarak can verdiğim çığlığıdır
yağmura aşermenin bahar yüklü göğüyle aldandığım kıpırtısı

mevsim hep güzdü oysa
yasak olanın en temiz yanıyla
çocuksu irislerinde yıkandığımız hayalin bebe mavisi düşüydü
gelincik sevinciydi şavkın değince titreyen

dalga dalga sokulduğum kucağın köpüklü damlacığıydı
kumsallarına sinen
buğusunda tomurcuklanan bakışların
suyunu henüz bırakmış özüydü

sevmediğin sevemediğindi hayalinle yandığım

ağlıyorsa inliyorsa şimdi sevda
içimde çürüyen ceninin hiçliğidir ..

''elizedebiyat''