Vakit hep ağustos Şiiri - İlyas Kaplan

ufkumun sisini görür gibi
umutsuzum
kimse duymuyor
kimse görmüyor
denizden istihkak ister gibi
sevda ister gibi
aşk dilenir gibi
üçüncü peron yolcusu gibi
la edri

yüreğimde bir cellat
ölüme götürüyor ıslak kirpiklerimden süzülen damlaları
avuçlarımda gül rengi sevdalarla
azabını çektiğim her şeyin
anlamsızlığına
la edri

vakit hep ağustos
ah hüzün sen ne derin bir acısın
içimde biriken aşk sen ne büyüksün
sana dair nice baharlar bekledim
ellerinde papatyalar bana koşmanı bekledim
oysa sana sarılmak vardı
hep bana eylüller kaldı
hüzün mü hazan mı soğuk mu
hepsine la edri

bu sefer dik çıkıyorum
bir adım boyu yol almış, sel sebil ağlayışlarla
derunumda ki yollardan bir menzile varmış gibi
bir kelebeğin kanat çırpmasına benzer
bir tutkunun esir düşleriyle boğuşur gibi
soğuk kasımpatılar öpüyorum, dudaklarım titriyor
tenimin terinin ergime noktası gibi
gözlerimin cansız ferini sezer gibi
la edri

en sevdiğim ninnilerin koynunda uyurken
gölgeme içimin voltajından enerji vererek
açıyorum sonsuzluğun kilidini
ve sonrası tek kelime
la edri

şimdi orda, o dağ kentinde
vakit bellemiştir ağustosu
ve kahvenin telvesine düşmüştür güneş
varlık ve yokluk zıtlığı
bir sevinç doğumu
bir yokluk matemi...
bir mabedin sükutunda ağlarken
kuytusuna ,ötesine ,berisine
la edri

bazen ütüsüz bir gömlek
bazen saç teli kalmış tarak
bazen orda burada unutulan terlik
hani yüzünü yıkadığı
iki de bir kaşını elinle düzelttiği ayna
şifonyerin kırık kulpunda bıraktığı el izi
üşüdüğüm bilinmez geceler
suallerle dolu
hangi cümleyi seçsem
dilimin ucuna gelen her harf
her kelime
la edri

uçsuz bucaksız hayaller kurarım
geceler boyu uykusuz
şimdi en büyük yardımcım saatler
ruhumun derinliklerinde
bir meçhul atlı kıracak tüm zincirleri
elvedalarla yürüyeceğim
sonra bitecek zaman
ve sonrası
la edri

redfer