Vakit çiçeği Şiiri - Zeynep Beşen

günlerden bir kırmızı
mavi,yeşil turuncu
bak sevgili sevgilim iyi bak!
tüm bunları avuçlarına bırakıp
kendimi gözlerinin önünde rüzgara savuruyorum
şimdi istediğin renge tutun
biz eksikliğini kalbine uyutuyorum
ah eskimeyen yeni
yüreğimde ki ikindi
seni severken
bilmedim
bir başka rengi
her şey sana boyanıyordu
ve ben bunun için
ALLAH'a teşekkür etmekten başka
bir şey bilmiyorum
kusurumu başıma çal lütfen
içindeki her neyse işte
kalbimdekilerle birleştirme
kalbim ki
bakmayan bir iklim di
hala kör kaldı ardından
dilimde biten bir şarkının notalarını
rüzgara dökerken,suç üstü yakalandım ben tarafımdan
merak etme!
hala incitemedin sayendelerimi
ey bela,
konuş güverte kuşu,
kanatlarında uyuma arzumu
uzun ömürlü bir yastığa terk eden kimdi?
sakın gülme
bu uzun bir hava değil
kısa metrajlı bir komedi hüsnü hat sanatı
alıcısı tok yani..
şimdi say sen,inkar edemediklerini avucuna
şahit tutulacağın tek semt var
oda sadece
ve ancak bu dünya
ey selvi gölgesi
dar vakit çiçeği
okuduğun ummanlarda susuyorsun şimdi
yaram gülüyor
gülen yanlarıma mest-i bahar döküyor varlığın
ne zaman seni bilsem
artık bilsem
yeni kazınmış bir bank gibi
yeni yeni küfürler öğreniyorum
üç gün demiştin ya
gülümsemiştin ya;
ey kezzab-ı dilaram
bahtımın akidesi
işte üç güne değer
bir sevgi biriktirdim sana
şimdi ala bildiğine bir susmak bırakıyorum
bu olağana
yalnızca ama yalnızca sen okuma...
bak gözümün nuru
içimin sakinliği
bakışlarımın ahengi
bu fukara gönül
fukaralığından zerre pişman olmayan
bu gönül sadece bir fon müziği...