Vahim Âkibet Şiiri - Mustafa Engin Karatay

Vâkıâ urgun yemiş, heyhât sîne-i millet
İftirâs addi içre, münâfî, şedîd illet
İğdâb ile mücerreb, ba'di cûş ile zillet
Hakedilmiş âkibet, bu ahvâlin tâbiri...

Nerde müstemi' üznân; beliğ, âyân velvele
İktifâ eylemedi, çün evvelki zelzele
İmtizâcen uyuşmuş, neylesin ki kel, kele?
Nâ-çâr zümer-i gâfil, korkutamaz câbiri...

Can-hırâş eziyyete, bulunmazsa isâre,
Civânmerdlik, yiğitlik, bir lüzûmsuz ibâre
Çok yakında alınır, bu in'âm-ı iâre
Her şeyin olsa bile, olmaz bunun sâbiri...

İftâh eyle ayneyni, vazîfendir peyveste! ..
Peşrev zamânı değil, yapıldı çoktan beste
Sebâtla müdâvim ol, can mevcûdken kafeste...
İzin kalsın göçmeden, bu Dünyâ'nın âbiri...

Murabbâ kimesneler, jâje-i kelâmdaysa,
Nasârâ kabûl görüp, el-pençe selâmdaysa,
Ham sofî misilleme, âşikâr melâmdaysa,
Engin der ki yakındır, Kâinât'ın dâbiri...

28.07.2000 Landsberg 01: 10