İnsanlar sefil ve sürgündü.
Uçsuz ve bucaksız yer yüzünde.
Doğmatik düşünceler,
Küfürlerin karattığı kalpler.
İnkarcı katı yürekler,
Kuru bir övgünün peşinde ömür törpülediler.
Kimi putu, kimi aklını ilahlaştırdı.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
