Istanbul Bakirkoy 7Aralik
Uzun ve sessiz geceler vardı sensizlikte,
duvarlar bile fısıldamaktan yorulmuş,
saat tik tak değil,
“yoksun, yoksun” diye sayıyordu zamanı.
Bir fincanın dibinde kalmış soğuk kahve gibi
bekliyordu içim;
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta