Bazen, çok uzaklarda olduğuna inandığın güzelliklerin yanında olmadığı için üzülürsün,
Bazen de, burnunun dibindeki güzellikleri sana göstermeye çalışanları görmez, üzülürsün
Bazen, sevgi dolu yağmur zerreciklerinin seni neden ıslatmadığına üzülürsün,
Bazen de, o zerreciklerin senden neler alacağını düşündüğün için üzülürsün,
Bazen, karanlık sokakları aydınlatmayan lambaların neden yanmadığına üzülürsün,
Bazen de, o lambaların yandığı zaman, ortaya çıkaracağı gerçekleri görürüm diye üzülürsün
Bezen seni senden alan yalnızlığa üzülürsün
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta