Üzülmüyorum! Eskisi kadar güneş gözümü almıyor.
Her aklıma gelişinde ruhumu dindiren o türkü çalmıyor.
Kap kara oldu elim, kalemim ve fırçam artık al çalmıyor.
Kendimi yüksekte bilirdim, gördüm ki gökyüzü alçalmıyor.
Anladım ki, yokluğunun varlığı can özümü sarmış.
Üzülmüyorum! Sadece zaman ve rüyalarım salmıyor,
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Evet yokluğun yok edilmesi
Varlığın var olasıyla mümkün
olmuştur.
Demek ki var imkanat neviindendir.
TEBRİKLER ŞAİRİM...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta