Üzülme Gönül Şiiri - Mustafa Ayar

.

.
.Üzülme ey gönül üzüntün niye
Okadar çok korkma burdan gitmeye.
Kazanmışsan ora için sermaye
Üzülme dünyaya ağlama gönül

Şu yalan dümyada ömür vasati.
Çilelidir çok arama rahatı.
Peygamberin altmış üç yıl yaşadı.
Aldanma dünyaya üzülme gönül.

Ne insanlar gelip geçti buradan.
Hepsine bir ömür biçmiş yaratan.
Uyan artık şu gaflet uykusundan.
Aldanma dünyaya üzülme gönül.

Dilek dile sana ömrü verenden.
Düşün bir bak ne istaniyor senden.
Birgün o can uçar gider bedenden.
Aldanma dünyaya üzülme gönül.

İyi iman kamil olan imandır.
Vallahi bundan başkası yalandır.
Malın mülkün bu dünyada kalandır.
Aldanma dünyaya üzülme gönül.

Üzülmeki ömrüm bitiyor diye.
Şöyle düşün dönde bir bak geriye.
Ora için varsa elde sermaye.
Ozaman üzülme ağlama gönül.

Kanaatkar aza bile kanidir.
Yaşam denen bir böcek misalidir.
Bu dünyada olan herşey fanidir.
Ozaman üzülme ağlama gönül.

Şiirimle rehavete kapılma.
Her nekadar söylesemde ağlama.
Dünya servetine hiç bel bağlama.
Sonunda üzülür ağlarsın gönül.

Gönül sen delisin sana ne desem.
Bana kırılırsın nasihat etsem.
Nasihat değilde geliyor sitem.
Sonunda üzülür ağlarsın gönül.