Üzülme Şiiri - Zeynep Ceylan

Üzülme..!
Belki de yakışmadı, yüreğim yüreğine..
Ben sevmeyi, bir yemin gibi bilirken
Sen serin bir rüzgâr gibi geçtin içimden

Tutamadım...
Çünkü senin ellerin alışkındı bırakmaya
Benimse ellerim, dua eder gibi sarılmaya

Bir yerlerde yanlış yaptım belli ki..
Ama bil ki
Ben seni hep en doğru yerimden sevdim…

Sen beni öylece bırakıp giderken
Ben hep yüreğimdeki aşk ta kaldım..
Sustuğum her şey, çıkmayan her kelime
Dudağımda “keşke” diye kırıldı defalarca..

Ne zaman seni hatırlasam
Hatırlamak öylesine bir söz..
Unuttuğum varmış gibi..
İçimde hissettiğim ince bir sızı
Ve adını anarken bile

Dilim seni ilk kez, telaffuz ediyormuş gibi
Hem eksik Hemde yarım andı..

Şimdi herşey sadece anılardan ibaret..

Sohbete dalıp, doldurduğumuz kül tablası
İçmeyi unuttuğumuz kahve fincanı
Bazen sadece sarılıp dinlediğimiz kalp atışları...