Üzme... Şiiri - Murat Ülkü

Üzme, seni böyle seven adamı üzme,
Ve bil ki seni benim gibi sevemez kimse,
Bu kalp sensiz bir an bile güler sanma,
Gözümdeki yaşlara aldanıp uzağa gitme...

Ne olur, incitme bu yaralı ömrümü,
Senden başkasına haram bilmiş gönlümü.
Her nefeste adın, her damla yaşımda sen,
Sevdama paha biçilmez , bir ömre bedel...

Ellerim boş kalır, tutmazsa senin elini,
Ruhum bir enkaza döner, duymazsa sesini.
Gözlerim kapanır, görmezse güzel yüzünü,
Bu dünya zindan olur, yaşanmaz sensiz.

Bir gece rüyama girmesen, titrerim korkuyla,
Ya bir gün terk edersen, kalırsam yokluğunla.
İşte o zaman güneş bile batar, doğmaz bir daha,
Sensiz yaşamak neye yarar? İşim olmaz sensiz dünya da...

Ben sana adadım bu serseri yüreğimi,
Seninle buldum kaybolmuş benliğimi.
Unutma, senden başkası görmez bu deliliğimi,
Ancak seninle yanar, seninle söner, bu aşkın ateşi...

Ne olur, bir an bile düşünme gitmeyi,
Bu sevda biterse, durur Muradın nefesi,
Sen aşkın hem cehennemisin, hem de cenneti,
Sensizliğe düşersem, bil ki getiririm cinneti...

Gel, bitir bu hasreti, sarıl sıkıca boynuma,
Güneş doğsun üstümüze, şahit olsun aşkımıza.
Bırak aksın gözyaşlarımız, vuslatın coşkusuyla,
Hiç bitmesin bu sevda, böyle sürüp gitsin sonsuza...