Uzayda Yaşama Başlar

Bütün hüznümü geriye bıraktım bugün. Havayla yüreğim arasında ne bağlantı varsa kopardım. Kötümser düşüncelerin pençesine yakalatma yakanı, dediler. Ben de öyle yaptım. Önce ellerini bağladım, sonra boynundan yüklenmeye başladım. Aklımdan çıkarmama kararı aldım ölürken titreyişlerini görünce. Evet, kötümser düşünceler titreyerek öldü.
O derin denizin içindeyim
Ve göğsümde bir adanın perileri
Başladı inmeye göstermeye kendini. Merdivenlerin arasından, yolların üstünden gelişini izledim. Sana söylüyorum, kutsal olan. Beni duyduğunu biliyorum.
Yalnızca sen anlayabileceksin bunu. O yanmış, hasar görmüş, kesilip delinmiş cesetleri. Onları nereye sakladığımızı, nerelerde parçalara ayırarak, bazen karnımızı da doyurduğumuzu.
Gözüme vuran ışıklardan sarıyorsun beni.
Aydınlanıyor, batıyorum, karanlıklar içinde kalıyorum
Önüme gelen her yöne savrulurken sen geliyorsun, aklıma, gözlerimin önüne, parmaklarımın arasına
Yüzüm aşağı inmiş, bilincim odağını yitirmiş anımda bile seni kavrıyorum, bir bardağa dalıyorum, denizlerin dibine iniyorum, göklerin her taşını ince ince seçip, akışta uçuyorum.
Sen o akışsın, bütün etkiler, bütün varlık, düşüncelerimin aktığı ilginç yaratık
Gözlerin tıpkı yaylarımız gibi, genişçe, büyükçe açılmış. Okunu atmadan nişan almış,
Yanları yukarıya doğru eğik. Derisi,
Birlikte dokunduğumuz mermer.
Yumuşak hissettiriyor ama sert, onu artık duyuyorum. Kailaş Dağı sırça sığınağı.
Elleriyse birer devlet. Dokunduğu yer toprak, çimen, ağaç, su, altın olur. Nice kişi doğurur topraklarında, kanlarıyla sulanır içlerinden çıkan filizler.
Karnı düşlerimi deldi. Anlatma algısına sahip bile olamıyorum
Bir günüm geçiyor