Uzansam Dokunacağım Şiiri - Hüseyin Bölük

Uzansam dokunacağım ama
Mahcubiyetimle kavruluyorum,
Yanıp kül oluyor,
Rüzgarınla savruluyorum.

Biçare, virane dolaşıyor,.
Dağdan dağa vuruyorum,
Kah kanyonlara dalıyor,
Kah düz ovada mechule karışıyorum.
Atomlarıma bölünmüş,
Sicim sicim akıyorum.
Yerle yeksan oluyor,
Toprağa karışıyorum.

Bir bakarsan,
Küllerimden doğacağım.
Himmetinle coşacak,
Dolu dizgin koşacağım.
Yolunda kilim,
Elinde asan olacağım.

Bir tebessümūnle,
Mecnun olup çōller aşacağım,
Kızıl deryayı yarıp,
Yeşilinle yeşerecek,
Çim olup ayağına serilecek,
Bulut olup başına gölge duracağım.

Ey Sevgili bak bana,
Bir tebessüm et bana.
Uzat elini nolur,
Kurbanım ayağının tozuna.