Uzak Yolun Yolcusu Şiiri - Salim Erben

Bazen ilerliyorum bazen olduğum yerde çöker kalıyorum
Geçmiş omzuma ağır bir battaniye gibi çöküyor
Ne ısındırıyor ne bıraktığım gibi hafif

Sen gittikten sonra değişti her şey
Ağaçların gölgesi karardı
Renkler soldu
Zamanın sesi kesildi
Sanki dünya senin yokluğuna saygı duruşunda durdu

Ve ben…
Ben hâlâ o eski anıların arasından geçiyorum
Her birinin yüzüne tek tek bakıyorum
Kimisi gülüyor bana
Kimisi küskün
Kimisi ise senin adını fısıldıyor

Bu yolun sonu var mı bilmiyorum
Belki de önemli değil
Çünkü ben çoktan anladım
Bazı ayrılıklar bitmez
Sadece insan yorulur
Senin dediğin gibi… içten içe