Uza Aydınlığa Şiiri - Osman Karadağ 1

Neden böylesin
İki büklüm, el pençe divan;
Çin işkencesinden beter...
Mahpus düşüncelere girmişsin...
Yine bir kurtarıcı mı beklersin,
Yeni bir kahraman...
Bunlar mı kurtaracak seni,
Bu miskinler mi?
Bunlar mı kuracak hür geleceğini,
Nedendir beyhude el açmaların,
Senden aciz, el etek öpen insancıklara...
Nerde senin susmayan çığlığın haksızlığa,
Hani nasıl duracaksın karşı,
Nasıl kazanacaksın bu yarışı.
Nerde atandan aldığın hürriyet aşkı,

Gökkuşağı altında ulu bir çınarın altına mı gömdün
İnsanlığını,
Renklerin kaybolmuş yüzünden,
Boz bulanık bir ten...
Efendiyken,
Efendimlerle mi geçecek ömrün...
Timurun filleri mi ezdi, çubuk ovasında
Aydınlığını...
Nedendir bu öykünmelerin karanlığa.
Tutsak olmuş özgürlükler mi verecek sana
Cennetini.
Nerde açlığın, susuzluğun aydınlığa...
Gel dön bu yoldan ey gençliğim...
Dön!
Özgür bir sandal ağacı ol gök kubbenin altında.
Uza aydınlığa.

21.03.2009

Osman Karadağ