Uykuyu Haram Kılsam Gözlerime

gözlerime haram kılsam uykuyu
karanlık derinleşip giderken gecelerde
uyumamalıydım...

beni bir saat gibi kursaydın
geceye uyansaydım
puslu havalar daha alamadan beni
uykuyu üzerimden atsaydım
gündüzleri bana haram kılmışlar
geceyi de ben haram kılsaydım

gecenin hücrelerine korkular doluşurken
uyumamalıydım...
yüreklendirmeliydim gece mazlumlarını

çiçekler karanlıkta açar karda da
nisanda açılan baharın gözleri gibi
geceye açılmalıydım
matemlere gark olmuş demlere inat
gökyüzüne doğru kıyam vaziyetinde
derince baktıktan sonra
ışık yılı ötelerden
loş odalara aydınlıklar taşımalıydım
evlere huzur taşımalıydım
o zaman belki dağılırdı matemler
hüzün olmaktan çıkardı mevsimler
berrak yıldızlar açardı o zaman
o zaman belki muştu gülleri açardı

geceye mutlaka uyanmalıydım
yamalı asfaltlarda dağ yollarını aşındıran
her koltuğunda bir sevda
bin umut taşıyan
otobüs şoförlerinin gözlerinde ki
intihar uykusunu çalmalıydım

beni bir saat gibi kursaydın
kalkıp yanı başımda otursaydın
sana belki de hiç duymadıklarından anlatırdım
imbatların nasıl incittiğini
bir kaşık suda yiğitlerin nasıl boğulduğunu
her yalanın bir yılan
her rüyanın bir zehir
her uykunun bir ölüm olduğunu

rüyaların koynunda yetmez mi kaldığım
uyku kement olmuş
bağlamışken bedenleri
çıplak kemikler yürüyorken gecede
durmamalıydım...
gerçekler tüm acılarıyla yaşıyorken
ölmemeliydim...

beni bir saat gibi kursaydın
geceye uyansaydım...
yani gerçeklere
o zaman çok uyuduğumun farkına varırdım
o zaman uykusuzluğa açlığımı anlardım

yok.. yok... gece ağrılarından çok çektim
keşke şafağa uyansaydım
allah’a dayansaydım
geceler zaten karanlığın
şafağa uyansaydım
ve gündüzleri artık ben kapsaydım

gözlerim tatmasın artık
uyku denilen tatlı zehri
tembelliği unutsun ellerim ayaklarım
her bahar ağaçlar yaprak açarken
kuşlar kafile kafile kıtaları aşarken
nehirler baharlarda yatağından taşarken
seher vakti zulmetler nurlardan kaçarken
dinlenmek neyime
geceleri uyumak neyime
gözüm açık uyuduğum yetmez mi gözlerime

gecenin coğrafyası içinde
zamanla geceyle korkuyla
entrikalarla boğuşuyorum
halbuki o sınırları aşsaydım
sabaha dayanacaktım
aklığa aydınlığa
huzura mutluluğa uyanacaktım

gözlerime haram kılsam uykuyu
gece karanlığa bürünmüş
haydutlar gibi sağır sessiz yürürken
uyumamalıydım...
denizler dağlar bulutlar karanlıkta büyürken
durmamalıydım...
uyumamalıydı(m) k