uyutmuyor bu yalnızlık
başımı koyduğum yastık
fare misali kemiriyor beynimi
uzandığım yatak,
binlerce düşünceyi nüfus ettiriyor benliğime
düşünmekten yorgun düşüyor bedenim
görmüyor...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta