Nilgün Aras Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair ...

Aynı toprakların insanı, aynı kültürün parçasıyız. Her ayrıntıda aynı görüşte olmasak bile kuşkusuz çok kuvvetli bir ortaklık bağı sağlıyor bu bizlere.

Mehmet Çoban'ın hiç vazgeçmediği iki önemli özelliği var. Büyük insancıllığı ve görüşlerini ortaya koymadaki beyefendiliği.

Bu yüzden dünyan ...

Bir an için ilk aklımıza gelen insanlığımız olsa.
Bizi önce birleştirenin insanlığımız olduğunu, diğer aidiyetlerimizin sonradan ayırdığını bir hatırlasak.

Belki farklılıkların getirdiği önyargıyı da atabiliriz.

Bu tür seslerin yükselmesi gerektiğini düşünüyorum.

Aynı şeyleri sevmek ve ...

Bir şiirden söz ederken 'öğretici' olduğunu söylemek ne derece doğrudur bilmem. Belki kelimeyi yanlış seçmişimdir onu da bilemiyorum.

Fakat kimi şiirler var ki tam olarak böyle bir etkileri var sanki üzerimde.

Yalnız dünyaya, kendimize, ilişkilerimize 'başka nasıl' bakabileceğimizi söylemekle ...

Bir şiiri okuduğumda, içimden binbir şey geçtiği halde, kimi kez yorgunluğumdan konuşamıyorum ama, kimi kez sadece çok etkilendiğimden.

Sayfada geçirdiğim zamanın farkına varınca şaşırdım. Fakat kendi açımdan helal edebileceğim bir zaman.

Ne güzel, ne içtenlikle, ne olgunlukla yazmış yorumcular.
Ne güzel, ne içtenlikle, ne olgunlukla karşılamış her seferinde şair.

Ve en muhteşemi, tüm bunların şiir için,
daha iyiye, daha g ...

Şiir.
Dilimizin iki yakasını bir türlü biraraya getiremedik onu hakkıyla tanımlamak istediğimizde. Karşılaştığımızda gözlerimiz parlıyor sadece.

İyisi mi sözü Turgut Uyar' a bırakayım ben. (çok sevdiğim bir şiirdir)

Sizin alınız al inandım
Sizin morunuz mor inandım
Tanrınız büyük amenna ...

Öykü eklemekle bu güzelim şiire büyük haksızlık ettiğini düşünüyorum Ali Aydoğdu'nun.
Şiirin başlı başına öyle geniş bir panoroması var ki. Her dizeyle birlikte nelere acı acı gülümsemedim, nelere birlikte kızmadım, başkaldırmadım.

Fazlasıyla dobra, dışavurulmuş görünen öfke ve itirazlara karş ...

Şiirde coğrafi unsurlara rastlamaktan hoşlanırım. Ruh halindeki dalgalanmaların, kişilik üzerine çözümleme ve çeşitlemelerin, olguların ve tutumların dile getirilmesinde neredeyse kendiliğinden bir betimleme gücüne sahiptirler. Şiirlerin vazgeçilmezleri arasındadırlar bu yüzden.
Güzellikleri ve d ...

Karacaoğlan yenilikçidir. Aşık geleneğinde ilk kez o, sevgiliyi isimlendirmiştir. Öylesine hoş gelmiş, öylesine sevilmiştir ki günümüz şairlerine dek uzayıp gelen yepyeni bir gelenek oluşmuştur bu sayede.

Kimi kez gerçek adları kullanıldı sevgililerin, kimi kez yakıştırma.

Çok sevilen iki 'Mi ...

Özneler nesneleri, nesneler özneleri yorar.
Ve özneler özneleri, nesneler nesneleri.
Çok fazla yaşam deneyimi gerekmez bütün bunları kavramak için. Zaten bir parçası değil miydik?

Balık kumsala, orada kendine iş edindiği için gitmez. Ya da gittikten sonra iş edinmez. Sadece iki olasılık vard ...

İki dizede tanımak mümkün müdür birini?
Kimi kez olur.
Geçmişin üzünç dolu, sıkıntılı gölgelerini kare kare aktarabilen elleri var. Öyleyse tedirginler. Kısa kısa hareketleri. Durumdan duruma geçiyorlar. Kimi öfkeyle bölüyorlardır havayı, kimi sorgulayıcı uzanıyorlardır, dua eder gibi açılıyorlar ...

Öykü içinde öykü.
Bir şiirin içine bu denli hüzünle sarmalanmış kaç öykü sığdırabilirdiniz,
ve size bu denli tanıdık gelen, yoklukları sizin de içinizi böylesine burkacak kaç kişi?

Yası büyük, isyanı haklı bir adamın ağzından donuk bahar çamurlarında sürüklenen yalnızlığı, nasıl sanılırsa sa ...

Duygulu şiiri severim, ama duyguyu nükteyle harmanlayanları daha fazla.
Safça hissedebilir, safça sevebilirsiniz.
Nüktede açıklığa kavuşan saflığınızdan ziyade zekanızdır.

Çok güzeldi çok.
Kalbi nasıl burar, nasıl burkar böyle kıyaslar.

Güzel bulmak, düzgün bulmak, hoşa gider bulmak, şiir tadı veriyor bulmak. Böyle kademelendirebiliriz herhangi bir şairin şiirlerini. Sarsılmak o şairin piramidinden bakmak gibi. Baş döndüren yüksekliğinden.
Kimsiniz siz- bu kadar yukarılarda bana sorarsanız.

Düşünüyorum da 'evrensel' sözcüğü kadar beni hoşgörü, sempati ve şefkatle gülümseten bir başka sözcük daha var mıdır acaba.
Ne zaman duysam içim parçalanıyor, hepimiz adına. İnsanlık adına.
Evrensel derken ileri sürdüğü değerlerin; hani şu bizim henüz çok küçük bir parçasını keşfettiğimiz, büyük ...

Kendime dönüyorum kasımdır oysa,
Parantez ve bu şiir, benim için vazgeçilmez Hasan Tan şiirlerinden.
Ne güzel dönüp dönüp okumak.

yazmak istiyorum düşüncelerimi
nafile…
engel var
tel örgü
set var
korkuyorum gücüm yok
imkânlar el vermiyor
bakıma muhtaç çocuklarım var
içimde boynu bükük mumyalanmış varlığın var…

Son dize bu sunum şekliyle, şiirle çelişmiyor mu?


Ne girene müdahalen mümkün
Ne de gidene,
çırpınışın kifayetsiz

Şiirin ruhuna uygun anlamı ancak böyle veriyor.

Kimi soruların cevabı sorulmadan çok önce bellidir.
Kimi soruların cevabı yaşanmadan verilemeyecektir.

Kimi sorular, hiç sorulmasalardı daha iyi olurdu, denilecektir zaman zaman da.

Bu şiir altına asılan tüm övgü dolu yorumları hak ediyor kanımca.
İlk dizesinden son dizesine.

Aşkın kendinden büyük meyvesi mi olur?
Ve yıllardır dimdik ayakta durmasından daha büyük bir ödül?

Bu şiiri tam yorumlamak için nergis ve papatya hakkında bir takım incelikli özelliklerin farkında olmak gerekir herhalde.
Pek fazla bir şey bilmem ben çiçekler hakkında.
Ama içimden bir ses, çiçeklerin kirli ellerle dokunacak parmakları reddetmeleri gerektiğini söylüyor.
Hele ki son yapraksa.

Çizmekti boydan boya
Dışına çıkmaktı anahtar

Bu dizeler bana bir büyü formulünü hatırlattı. Daha eski çağlarda da var olmakla birlikte, ortaçağda özelleşmiş bu yönteme göre; yere bir daire çizilir, içine simgeler ve isimler yerleştirilir. Sonra bunlar yardıma çağırılır...

Boydan boya çizmek ...