Dilek Karagüzel Pıtırcık Adlı Antoloji.com Üy ...

Neden başlar bitecekse bitirmek için mi başlarsın neden seversin bir anda gitmek için mi? Sevilmenin güzelliğinden midir teslim oluş yoksa sevilenin sevmeyi bilmemedinden midir vazgeçiş?Gitmek istediğnden midir içine akan gözyaşları kalmayı beceremediğinden midir ardına bakmadan kaçışları korkularına mı yenilmekten midir mağlubiyeti kabüllenişi yoksa kendinden önce gelenleri korumak mıdır bile bile gönüllü yenilgileri.Bahaneler midir gerçekten gitme sebepleri yoksa içinden dışına taşan yorgunluklar kırmaktan kırılmaktan bıkmış usanmışlıklar mıdır burnunun direğini sızlata sızlata kalmanın acı verdiğini zorunlu seçmeli ders olarak okutturan hayat.Özlemek için mi keşke demek için mi alırsın hayatına bir insanı;yüreğini yüreğine katıp, yüreğinin yükü yükümdür değip can olmak biz olmak için mi birleşir ellerin onunla hayatta bugün oynuyorum yarın oynamıyorum al misketlerini ver misketlerimi demek için mi başlarsın onunla oyuna.
.
.
.bazen baktıkların gördüklerin değildir bazen hayat bilmediğin gibi gelir bazen kalmaya zorladıkça gidersin farkında olmazsın bazen gitmeyi istedikçe kalırsın doğru olan bazen yanıltır zpr iş derin mevzu..


03/09/2022
Dilek demiş.

Hiçbirimiz kötü değiliz...
Hiçbirimiz masum da değiliz...
Her birimiz ne isek, oyuz. Kusursuz da değiliz, hatalı kod da değiliz. Hangimiz doğru, hangimiz yanlış, hangimiz günahkar, hangimiz namusluyuz? Sen mi karar vereceksin?
Ben mi bileceğim. Sen ‘ne’ isen ben de ‘o’yum. Koskocaman profesör, karısının yüzünü dayaktan tanınmaz hale getiriyor. Tinerci Adem, enkazdan çocuk kurtarıyor. Din adamı zimmetine para geçiriyor, hayat kadını böbreğini bağışlıyor. Neye göre iyi, neye göre kötü.. Hepimiz önce insanız. Kusursuz değilim. Olamam da. Herbirimizin eksikleri, artıları, güzellikleri, çirkinlikleri, iyiliği, kötülüğü var. Bazılarımızın derisi siyah, bazılarımızın beyaz. Bazılarımız camide, bazılarımız kilisede,
Neye inanıyorsak oradayız, neyi seçiyorsak yaşıyoruz. Ne doğduğum yeri seçebildim, ne de ailemi... Sen gibi geldim ben de, ben gibi gideceksin sen de.

(Alıntı

Bazen yeniden başlamak gerekir her şeye bir çocuk gibi.
Ateşin ne olduğunu bilmeden elini uzatıp yakmak gerekir bazen.
Sonra daha yeni yürümeye başlamışken ayağı kalkıp koşmak gerekir,düşeceğini düşünmeden o mutluluğu ve sonrasındaki acıyı yaşamak gerekir bazen bir çocuk gibi...
ve bazen bir çocuk gibi yeniden başlamak gerekir hayata her şeye rağmen.

Yunus Buğtekin

Tevazuyu şikayet

Her şeyin bir fazlası bir sonrakinin bir eksiğidir... Bazen alttan almak bir sonrakini de kabul etmek demektir...

(Aforizma)

Yunus Buğtekin

Zaman her şeyin ilacıdır derler,
Lakin; yan etkisiz ilaç olmaz.!

(Aforizma)

Yunus Buğtekin

Kuşlar Gidiyordu

Hümeyra GÜN
bir kırlangıç alçaktan uçtu.
telaşsızdı
uzatsam elimi
kanatlarına değecekti
-göç vakti...
hoşça kal! der gibiydikuşlar gidiyordu
ben kalıyordum!*kuşlar mutlaka uçar! diyor
sevdiğim bir şair...
yüreğime bakıyorum
kırık kanatlı bir kuş
doğruymuş...
*bir tanesi kalırmış mutlaka...kuşlar gidiyordu
ben kalıyordum!ansızın bir güvercin kondu
karşı evin bacasına
Sevgili kalbim !
-bazı kuşlar göç etmez
yol ver göçmen kuşlara...kuşlar gidiyordu
ben kalıyordum!çıkarıyorum boya kalemimi
mavi kanatlı bir kırlangıç
çiziyorum...
gün ışığı düşmeyen pencereme...
yol açıklığı diliyorum
uçup giden kuşlarakuşlar gidiyordu
ben kalıyordum !

Ne c¸ok s¸ey o¨gˆretir hayat.
En c¸ok da direnmeyi.

Sonra kimseye c¸ok da gu¨venmemeyi.
O¨yle her sıfatı herkese hemen vermemen gerektigˆini.

Kalabalıgˆın gu¨zelligˆini...
Yalnızlıgˆın gu¨cu¨nu¨...
Kendi gu¨cu¨nu¨ kes¸fetmenin en bu¨yu¨k mutluluk oldugˆunu.

Ama en c¸ok da herkese “hic¸ kimse” olarak bakabilmeyi.

Bazı mevsimlerde gu¨nes¸ var diye aldanmayıp, yanına bir s¸ey almanın gerekliligˆini.

Yani ihtimalleri.

Hayatta her s¸eyin mu¨mku¨nlu¨gˆu¨nu¨.

Hikayede Dervis¸'in dedigˆi gibi:

“Bu da gec¸er yahu!” diyebilmeyi...!

Nabi Resulogˆlu

Sevgiliniz, sevdiginiz insan degildir.
Asik oldugunuz insan da, sevdiginiz insan degildir.
Cok nadiren denk dustugu de olur elbet bunlarin ama...
O da incecik bir tel uzerinde yurumeye calismasina benzer iki cambazin.
Salt sevgiden, libidonuza hizmet eden anlamlar cikarmak ve sevgiyi aleladelestirmektir...
Birbirinizin aski ve sevgilisi oldugunuz fikrine kapilmak...
Gerer, yorar, bogar bir sure sonra insani...
Ziyan eder, aranizdaki o guzelim sevgiyi...

Ben de eskiden, kadin ve erkek birlikteligi manasinda, sevgiyi muhakkak kosul olarak gorurdum.
Simdi, biliyorum ki oyle bir kosul yok.
Birliktelik dediginiz sey, tensel bir birliktelik de olabilir...
Ve bir anlik cekim yeter bunun icin.
Akla bile gelmez sevgi.!!!
Cok da saygindir ustelik, karsilikli mutabakatla yasaniyorsa bu birliktelik.

Fakat birliktelik dediginiz sey, bir ruh butunlugu ve o ruha duyulan ozlemse...
Ne tenini ceker caniniz, ne umursarsiniz size hic de uymayan huyunu suyunu...
Tek ihtiyaciniz, tek huzurunuz olur...
Ona duydugunuz derin sevgi.

Sevdiginiz insan...
Ne sevgiliniz olmak gibi, basit bir sifatla tanimlanabilir.
Ne de buyuk askiniz.

O, gönlünüzün dili olabilmis kisidir.

Funda

"Sizi iki defadan fazla üzen birine güvenmeyin. İlk seferinde bu sizin için bir uyarıydı.

İkincisi ise bir dersti ve bundan daha fazlası saygısızlıktır. Size gerçekten değer veren insanları ayırt edin."

Konfüçyus

İçten Değilse Bunca Şey


Bir kül yığınıdır içten değilse söz
içten değilse, sırsız bir aynadır dostluk
sevgi değilse içten, bir yüzüdür ölümün
renk içten değilse, ezgi içten değilse
karanlığıdır huzursuz bir aydınlığın
içten değilse şiir
çarpar bir tezgah gürültüsüyle
yüzümüze bir şamar yankılanır.Yaşamak içten olmaktır her uyanışa
acılar kaygılıdır ve korkak
sevinçler kaygılıdır ve kaypak
nedensiz değildir barışla başlamak güne
her yorgunluk, dilimize varmayan dilek
her kargış, her feryat
nedensiz değildir içerde
ve dışarda akan bir hayat.İçten değilse saat, kapı tokmağı
balarısı, köpüren kahve, savrulan sağnak
intiharlar, esriklik, bir tutam başak
susturulan rotatif, konuşan bu kız;
yaşamaki sevmek ve acı çekmek
bir günde bin parçaya bölünmek
bir boşlukta sallanmaktır
o zaman...

Özgen SEÇKİN

Seviyorsanız eğer;
Geç kalmayın sakın aşkınızı
söylemeye...
Uçaklara, trenlere
tüm taşıtlara binin...
Koşun, arayın, bulun,
haber gönderin, birine anlatın...
Yani deneyin bütün olanakları,
Ama sakın geç kalmayın!
Aşkınızı söylemeye...

(Özdemir İnce)

Ayrılık, onu özlemektir.Onu daha da çok sevdiğini anlamaktır. Geç gelen mesajların, artık hiç gelmemesidir. Keşke o mesajlar geç gelseydi de, yeterki gelseydi deme durumudur. Şarkıları ezberlemektir, hatta unutmaya çalışmaktır. Çok sigara içmektir, yada sigarayı bırakmak istemektir. Film izlemektir. Beraber izlediğiniz bir film çıkınca kanalı değiştirmektir. Beraber gittiğiniz bir cafenin, önünden bile geçememektir. Onu tanıyan birisini görünce, kafanı çevirmektir. Ayrıldınız mı? sorusuna cevap verememektir.

Gecenin bir saatinde uyanıp, acaba o şimdi uyuyor mudur diye düşünmektir. Gizli numara ile arayıp, sesini dinlemektir. Telefonu meşgüle alınca, telefon hattına küfür etmektir.. Gecelerin daha uzun geçmesidir. Uyku düzeninin değişmesidir. Daha çok içmektir. Daha çok özlemektir. Daha çok unutmak istemektir. Ama sen unutmak isteyince, daha da çok hatırlamaktır.
Ayrılık, kısa bir cümle olarak gözükür, ama bitmeyen, geçmeyen daha uzun bir zaman dilimidir...

Doğan ORMANKIRAN

Seni ancak iki kişi amlar.
Biri senün başından geçenleri yaşamış.
Diğeri seni gerçekten çok sevmiş tanımış olan.

#altıçizilicümleler “Kime inanacağını ve kime inanmayacağını seçmek, tüm yaşamını belirler.”

#kitaptan

Baxen geri çekilmek korkaklık değil senden sonra geleni korumaktır.

Dışının kalabalık olmasını istemeyen insanların en büyük ortak özelliği, içlerinin oldukça kalabalık oluşudur.

#özkansarı

Öğrendim ki;

Bir insanı tanımak için iki şeye bakabileceğimi öğrendim,
Yağmurlu bir gün ve kaybolan valizler karşısında duruşları…

Anne babanızla ilişkiniz her ne olursa olsun öğrendim ki;
Onlar gidince onları çok özlüyorsunuz…

Öğrendim ki;
Bir hayatı yaşamak ile bir yaşama dahil olmak aynı şeyler değilmiş..!

Öğrendim ki;
Yaşam bazen ikinci bir fırsat tanırmış…

Öğrendim ki;
Hayatı her iki elinizde beyzbol eldiveni, tutmaya hazır yaşamamalısınız…
Birşeyleri geri atabilmeniz gerekmeli…

Açık yürekle ne zaman karar verdiysem,
Öğrendim ki;
doğru kararı vermiş oluyorum…

Öğrendim ki;
Her yerim acısa da başkalarına acı vermem gerekmez…

Her gün uzanıp birine dokunmanız gerektiğini öğrendim…
Öğrendim ki;
İnsanlar sıcak bir SARILMAYA ya da sırtında DOSTÇA bir ele çok ihtiyaç duyar…

Daha öğrenecek çok şeyim olduğunu öğrendim…
Öğrendim ki;
İnsanlar dediğinizi unutur,
İnsanlar yaptıklarınızı unutur
Ama
İNSANLAR ONLARDA BIRAKTIĞINIZ HİSSİ ASLA UNUTMAZLAR...

Öğrendim ki;
Her ne olursa olsun,
Bugün ne kadar kötü gözükürse gözüksün..
Yaşam devam ediyor..
Ve, Yarın daha iyi bir gün olacak..

#MayaAngelou

İllede Sen

ormanın zulasına yiyecek saklayan sincaplar gibi
seni saklardım kenarlara, kuytulara
bir kez öldürsem, bin kez yaşatırdım içimde
sahibinden kaçan köpekler gibi senden kaçtıkça
sana geldim
henüz kirlenmemiş bir deniz kıyısıydın sen

sığmazdım şehirlere
sırtlanıp sevdamı Ferhat gibi dağlara çıkasım gelirdi
her sırtımı dönüp gittiğimde
aslında hep sana koşardım
uçurumun dibi’de başı’da sendin
ben senden aşağı, hep sana düşerdim
kaçak tütün kokan dudaklarım, kaçak bir korkuyla
kapansa’da dudaklarına…
belki bir daha öpemem diye korkardım

unutulmuşluğun o ıssız kıyısında, eprimiş bir sandalım şimdi
her yanım tuz yarası
yokluğunun küfüyle her gün biraz daha çürüyorum
bazen çilingir sofrası kurup iki tek atıyorum martılarla
bazende deniz çoşuyor
dalgalar öfkeyle vuruyor gövdeme
her dalga vurduğunda
sen geldin sanıyorum

senden sonra, ırmak yatakları gibi kurudum’da
dönüp bakmadım ne yağmura, ne nehire
bir seni sevap saydım
senden başka her kadını, haram kıldım kendime
ne bir dost, ne bir arkadaş edindim
kör bıçaklar gibi hep sana bilendim
rahmet olup yağsalarda üstüme
onca yağmur bulutunun içinde
senin yağmurunla ıslanmak istedim

varsa sen
yoksa sendi
evvel zaman içinde, kalbur saman içinde sen
hani demiş ya şair; “hayatımdan şiiri çıkarın geriye bir şey kalmaz”
benim hayatımdan şiiri çıkardılar
geride sen kaldın
hayatımdan seni çıkardıkları an…
ne şiir kaldı
ne’de ben

Alper YÜCEKAYA

Daha önce de fikrinizi belirttiniz teşekkürler daha profilime yazmazsanız sevinirim Ekrem Bey.

Dilek hanım,günaydın fotografınızı çok inceledim,gülümsemek size yakışıyor ancak çok üzmüşler sizi, biraz zoraki olmuş ama olsun.Küllenmiş ateşi bir kıvılcımla yeniden alevlendirmişsin. Anılarla yaşamak daha da güzel olsa gerek.Ben de o acıyı kırk yıldır çekiyorum.O gemi halen bu limana ugramadı. saygılarımla.

Ve ayrılık vakti gelir.
Hakkinı helal et diyerek çekip gitmek mi?
Veda ederek umudu birlikte götürmek mi? Herşeyi kabullenip,
elveda diyerek sonu yüklenmek mi?

Fark eder mi ki zaten?
Ha veda etmişsin,
ha elvedayla herşeyi tüketmişsin!

Unutacak mıyız sanıyorsun?

Kocaman bir ülke gibi sandığımız İstanbul,
her anımızda,
her buluşmamızda,
dar gelmez miydi yüreklerimize?

Sarılmaz mıydık her buluşmamızda ?

Burkulmaz mıydı yüreklerimiz
her eve dönüşte?

Son noktayı koyan utansın.
Adına zayıflık deyip de,
inatla,
ısrarla hırsına yenik düşenler!

Sen ki yenik düştüm inadına.
Sen ki, mücadeleyi bıraktın.
Sen ki yaşanmışlıkları yok saydın.

Adını da sen koy!
İster hakkını helal et.
İster vedayla umut yukle.
İster elvedayla,
son noktayı koy!
Gönderdin!
Gidiyorum!

Veda dediysem adına,
umutla dönerim sana!
Elveda dediysem adına,
Seni de,
sevdanı da gömerim yüreğime!

Efkan ÖTGÜN