Uyanış Şiiri - Kadircan Keskinbora

Rutin adimlariyla
Her zamanki gibi yurudugu yolunda
Bir gun farketti ki,
Duvarlardan biri
Sira sira uzayip giden duvarlarin biri,
Bir bahce duvariydi.
Bahce duvarindan tasan gul dallari ne guzeldi meger.

Mumkun degildi
Bu guzelligi,
Bu guzel cicekleri gormemek,
Onlari gormemek, korluktu.

Once irkildi,
Silkelendi sonra
Urkek adimlarla yaklasti
Bir tur korku kaplamisti icini.
Yemyesil dallardan
Kan kirmizi renkli goncalar mi firlamisti?
Bir serap mi yoksa bu?
Diye mirildanarak,
Tekrar tekrar seyretti
Bu guzelligi.

Bu gunun oncesi,
Ona kalsa,
Ununu elemis, elegini asmisti.
Uzuun ve yorucu yolculuklar sonunda
Limana siginan bir gemi gibi
Hissederdi kendini.
Yolculuk etme zamani coktan gecmisti.

Oysa bugun!
Yolunda bir bahcenin
Var oldugunu farketti.

Daha dogrusu,
Bahce duvarindan tasan cicek dallari
Bu siradanligi yolunu kesmisti.