Üveyik kuşu gibi degil insandım sadece

Yorgunsan bana gönder demiştim.
Bana gönder gözyaşlarını ben sileceğim. Mutluysan hiçbir zaman bana gönder diyemedim neden ?
Belki de boyumdan büyük bir sevdaydın ,
Belki de bir arabesk şarkı ...
Bir ninni dinler gibi ben söyledim sen dinledin. Dandini dandini ....
Üveyik kuşlarının hikayesi gibi ,
Sen bilir misin peki ...
Kuş da olsa benzetemem aşkımı bir başkasına Ne sana ..Ne bir üveyik kuşuna.
İnsandım ben insan.
Güle benzettim bazen gülüşünü,
Bazen güneşe yüzünü,
Yok yok benzetmem artık eksik kalır teşbihler
Bu aşk lisanında...
İnsan gibi sevdim sadece insan...
Gece yarısı baykuş sesi miydim?
Erken düşen kar yağışı mı, neydim ben , Zamansız öten horozlar gibi
Apansız gelen bir muştu gibiydim ben senin için. Peki sen ! O nedenle mi görünmezdim.
İnsanım ben insan..
Ve sen her defasında insan olduğumu Unutuyordun galiba ....
Ağzımda seler , şe oluyormuş... keler ge ...
Oysa ruhların kelimelere ihtiyacı yoktu anlaşmak için...
Kalbim sevince bir şövalye..
Elimdeki kılıç mı , fırça mı değişir adamına göre ..
Yaz yaz derdi annem
Yazdım da olmadı be annem..
Alfabeyi bile geçtim, dağları aştım,
Boşuna mı yazdım anne..
İnsandım ondan anne ..
Oysa sen ne zaman gülsen yüzüme..
Ben bir iylik yaptım..sonra bir iyilik daha ..
Kaç çocuk sevindi gülüşlerinde haberin yok..
Sen güldün ya ..Ben güldüm
Dünya güldü sanki ...
Sen güldün ya güller güldü...
Zamanla süzülmek istedim dudaklarına
Ben, ben ki o üveyik kuşu..
Kaç sene sonra ben üveyik bir şarkı.
Koca bir sıfır yapıştı alnımın ortasına
Ve silinmedi o izler sayende..
Sen çizmiştin bu neyin işaretiydi yalnızlığın...
Sigaram senden hâtırâ ilk hatam belki de
Ama insandım ben insan..
Yavaş yavaş gözlerimden yok oluşunu izledim sonra..
Baktım ben yok olmuşum..
İnsandım oysa ben insan..