Üveyik Şiiri - İbrahim Pataz

Süzülerek çam dalına
Kondu Bir çift pak üveyik.
Gitmek istedi yoluna
Su içip de tok üveyik.

Koştum görüne görüne,
Vardım sürüne sürüne,
Tüfek sıktım üzerine,
Geçirdi bir şok üveyik.

Biri cansız düştü öldü,
Eşi buna şaşıp kaldı,
İsteksizce havalandı,
Gayri kaldı tek üveyik.

Gitti-geldi yere baktı.
Durumu içimi yaktı.
Gözlerimden yaşlar aktı.
Haydi uyan kalk üveyik.

Havada dolandı durdu,
Tek başına gitmiyordu,
Seni de ayrılık vurdu,
Etmemiştin hak üveyik.

Hayatının kara günü,
Kabul etmez öldüğünü,
Göremezsin döndüğünü,
Kıyamete dek üveyik.

Dağın kuşunu avladım.
Kime ne yarar sağladım?
Vardım başında ağladım.
Pişmanlığım çok üveyik.

Sıkıntı girdi içime,
Eşini vurdum suçu ne?
Öyle uçma döne döne,
Bende insaf yok üveyik.

Darıl üzgün gönlüm darıl,
Nasıl deyim sana durul?
Kon bir dala gurul! ...gurul! ...
Dertlerini dök üveyik.

Keşke gitmeseydim ava,
Mıhlanıp kalsaydım eve,
İşte saplandı sineme,
Ebedi bir ok üveyik.

ELEMİ, derde dert kattın,
Yüreğinle acı tattın,
Beni yıllarca ağlattın,
Hayatımdan çık üveyik.
? /? /? Unutamadıklarımdan
İbrahim PATAZ
31.07.2009 Osmaniye