Utansın Şiiri - Müslüm Bayram

Dünya çilesini içmiş ey ana
Tanrı şahit buna güzler utansın
Hile düşünceler nazarlık sana
Yasını tutmayan buzlar utansın.

Beşeri âlemde ala atamsın
Aridir toprağın gonca tutamsın
Analar sultanı usta yatansın
Başına katmayan yüzler utansın.

Deryaların şanı boncuğun inci
Baldan içre söz ham beyne sancı
Sımsıcak ocağın konağın hancı
Endamın tartmayan yozlar utansın.

Ağıttır dilinde rüzgâr tepesi
Yaşamak sırrıdır kulak küpesi
Bu nasıl yakarış avaz sopası
Namını gütmeyen bozlar utansın.

Tunçtan mıdır sevgin kırılmaz asla
Destansı ellerin çeşnisi aşla
Düsturum eğilip mühürüm başla
Gönlünü katmayan azlar utansın

Hazan esse bağın yaza çevirdin
Karlar yağsa dağın tuza çevirdin
Gönül değse sağın naza çevirdin
Külünden tütmeyen közler utansın

Asır ömre bedel anlamak seni
Tatlı özlemlerle dinlemek seni
Fikir yoksununa binlemek seni
Ekini yetmeyen özler utansın