Üşüyorum Şiiri - Mehmet Bildir

Üşüyorum

Bugün ben hissizim, duyarsızım…
Görmüyor ve duymuyorum.
Zaman akıp giderken sadece kendime dönüyorum.
Umudum nefesle bağlantılı olduğunda biliyorum:
Attığım her adımı artık kendim için atıyorum.
Nedensiz ve sebepsiz…
Kırılıyorum ama kusmuyorum artık.
Nasıl da soğudu içim…
Üşüyorum.
Hem de öyle ellerim, ayaklarım değil…
Yüreğim üşüyor.

Hıncınıza alışmaya çalışıyorum.
Hiçbir şeyi yaşamamış sayamıyorum ama
Böyle de devam edemiyorum.
Dünyaya tek geldiğimiz gibi,
Tek gitmek arasındaki o boşlukta
Sizlersiz yaşamaya çalışıyorum.
Nasıl da soğudu içim…
Üşüyorum… Hem de yüreğimden.

Elbette güzel şeyler olacak…
Bazen de kirli kişiliklerden.
Ama ben, yine de onlarsız yürümek istiyorum.
Bir fincanda yudumladığım çayın tadı
Ya da yol kenarındaki seyyar satıcıdan aldığım şeker pamuğu gibiyken gülüşlerim,
Yine sessiz olacak kalbimde taşıdığım umutlarım…
Ve yine,
Üşüyorum… Ellerim değil, yüreğim.

Artık her şeyi bir kenara bırakıp gidesim var bu diyarlardan.
Öyle tek biletli bir otobüsle,
Ya da raylar üzerinde yalnız kalmış paslı bir vagonla…
Bütün mevsimleri içimde taşıyarak,
Ama sessiz yol almak istiyorum dünyanın merkezine.
Ve yine,
Üşüyorum… Yüreğimle.

Sadece nefes almak istiyorum,
Ucu bucağı olmayan bir ormanın fısıltısında.
İçtiğim suyun bile buluttan düşmesini istiyorum,
Hiç kimsenin olmadığı bir uçurumda…
Nedense içimde korkular var.
Ama beni korkutan kimse yok etrafımda.
Ve yine,
Üşüyorum… Yüreğimle.

Ben uçmak istiyorum sadece, olmayan kanatlarımla.
Işığa doğru yürümek,
Her şeyden, herkesten uzaklaşmak…
Gerekirse tüm arzularımdan, sevinçlerimden, hayallerimden…
Ve kendimden.
Kirletilmemiş duyguların var olduğu bir dünyada var olup,
Yine üşümek istiyorum.
Ama öyle ellerim, ayaklarım değil…
Yüreğimle üşümek istiyorum.

Ve sonra bir gece, hiç dönmemek üzere çıkmak istiyorum yola…
Ne bir veda mektubu,
Ne de gözyaşı bırakmak istiyorum ardımda.
Sadece adımı unutun…
Yokluğumda, varlığımdan kalan kırıkları da alın yanınıza.
Ben kendimi çoktan gömdüm o sessizliğe…
Ve hâlâ… yüreğim üşüyor.
Am öyle ellerim,ayaklarım degil...
Yüreğim üşüyor..
Çünkü bazı soğuklar, mevsimden değil…
İnsandan gelir.

Mehmet Bildir
Deniz inci