Üşüyorum Şiiri - Zeynep Ceylan

Senden sonra hiç ısınmadı
Yüreğimin zemheri ayazı
Ne zaman düşünsem seni
Kafamın her köşesi işkence odası
Üşüyorum

Deli gibi düşüyorum sokaklara
Ellerim cebimde çaresiz
Sokak lambasının loş ışığında
Arıyorum kaybettiklerimi
Hüzün birikiyor her gecenin sabahına
Sensizim iki gözüm
üşüyorum

Kara kaplı anı defteri oldu
Sayfa sayfa sadece seni yazdığım
Tane tane özleminle
İçim hatıralarla dolu
Acıyor her yanım Yoksun
üşüyorum

Artık hiç bir kelime söz yetmiyor
Seninle birlikte biriktirdiğim
Hatıraların acısını dindirmeye
Bazı geceler sessizlik çöküyor
Canımı acıtan yokluğundan çok
Varken anlatamadıklarım oluyor
Ve hiç bir mevsim ısıtmıyor beni
Dedimya içim buz gibi
üşüyorum