Hatırlar mısın
Nisan yağmurlarıyla ıslatmıştın yüreğimi
Papatyalar ekmiş, kelebekler uçurmuştun.
Şimdi yokluğunun ertesindeyim
Mevsimlerden hazan
Aralanıyor perde perde zaman
Ve gözlerin yağıyor üzerime.
Yangın yerine dönmüş yüreğime
Bu kez kasım yağmurları düşüyor
Üşüyor bedenim yüreğim üşüyor
Tükeniyorum.
Kayıt Tarihi : 7.11.2014 17:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dost kaleme teşekkürler :) Yoksan günümde yarınım da nasıl bırakacak yakamı anılar? Yüreğimde özgürken kelebekler hala Oysa kurudu ektiğin papatyalar. (Canan EREN)
Kimseler bilmedi değil mi... bir zamanlar rengarenk kelebeklerin uçtuğu yüreğinizin... şimdilerde buz dağlarına döndüğünü...
İnanın duyamaz hiç kimse... içinize doğru attığınız çığlıkları... sizdeki bu suskunluğun... üstünüze düşen çığdan olduğunu...
Rengarenk yüreğinizi de toplayıp götürür...
Bir darbeye daha dayanacak gücü bırakmaz dizinizde... son bir çığlık daha atıp... koparmak istersiniz çığları... altında kalmak için...
Siz sessizce ölürsünüz... dünyanın, dostların ve sizi sevenlerin önünde...
Göremezler... mevsim ne olursa olsun... sizin hep kışı yaşadığınızı... Her gece yarısından sonra... kül kedisine dönen bir hayatınız olduğunu...
Ömrünüzün en derin uçurumunun kıyısı oluverir birden hayat...
Yürürsünüz...
Ey Yar... hadi tut elimden...
D/üşüyorum...
Dersiniz... dersiniz de...
Sonrası mı...Hiçlik!
Sonrası mı... Acı!
Sonrası mı... Koskoca bir yokluğun başlangıcı...
Yüreğinize sağlık Sibel Hanım...
Nicelerine...
Sevgilerimle...
Yüreğinize, kaleminize sağlık Sibel Kılıç Hanım. Beğeniyle okudum şiirinizi. Kutlarım. Selam ve sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (14)