Üşüyorum Şiiri - Abdulkerim Sağlam

Üşüyorum öğle vakti gözyaşıyla üşüyorum
Kollarımdaki sızıyı en içten duyuyorum
Harap olmuşum kendimi durgunluğa boğuyorum
En sessiz acıları yalnızlığa dayatıyorum

Suskunluk mu çıkar yol? Vakte elbet vardırıyorum
Camdan toprağın, mavinin buramına dalıyorum
Hayret! Suçluyuz hep bunu birkez daha anlıyorum
Balın ağız tatlatırken hevesini duyuyorum

Geçmişin bizden eksirdiği emziği arıyorum
Hepimiz suçluyuz ya, mapus ya mapus yürüyorum
Yedisinde yaktık ya, ölü yokuş mu arıyorum
Lisanların mahkumluğu ilelebet sanıyorum

İster misin senide anlayan alfabede yorum
Adalet olsa her lisanda bir bayram bekliyorum
Okunurdu medeniyetin ihtişamı lisandan
Lisanların yaktığı şakırtıdan çıkar manzaran