Üşüyorum Şiiri - Ali Özkan Asafoğulları

Gün bitti...
Dalından düşen sarı bir yaprak gibi
Sonbahar gibi
Ayrılık gibi
Ölüm gibi soldu gün...

Yar gitti...
Ayın sihaya hükmü ne ola ki!
Güneş bile boyun eğer vakti gelince
Gece,
Sinsi bir yılan gibi
Süzülünce sineye
Sevda denilen akrep
Beynimi kemirince
Bozuk plaklar misali
Dolanır dilime türkün
Donmuş bir film karesidir
Gözlerimde yüzün...

Ve bugün;
Bir sıtma nöbeti gibi
Bedenimi sardı hüzün...

Gecenin karasından mı?
Ayrılık yarasından mı?
Bilmem..Bilemem...
Belki de
Gelmesindendir güzün
Yada tükenmesinden
‘’Ömür’’ denen
Bu kısa yürüyüşün...
Bilmiyorum yar...
Bilemiyorum!

Fakat
Başka bir izahı yok bu üşüyüşün...

Bursa 07 Ocak 2003